Theo Liberaal — Al voordat invoering van het leenstelsel rond was sprongen studenten op de barricades om zich ertegen uit te spreken, met aan de leiding de activisten van studentenbond LSVb uiteraard. De LSVb zag hun kans schoon en dook op het thema. Het leenstelsel zou zorgen voor torenhoge schulden en studenten zouden voor de rest van hun leven op een houtje moeten bijten.
Ook de doorgaans bijzonder warme banden met linkse partijen leken als sneeuw voor de zon verdwenen. De Partij van de Arbeid en GroenLinks steunden het voorstel, met het argument dat de bakker niet voor de studie van de zoon van de advocaat zou moeten betalen. De studenten reageerden verbouwereerd en zagen niets positiefs aan het voorstel.
Hoe ziet het er zeven jaar later uit? De schulden van studenten zijn inderdaad torenhoog, maar dat lijkt vooral door de studenten zelf te komen. Het leengedrag is totaal uit de klauwen gelopen. Studenten zijn onverminderd naar de bioscoop en op skivakantie gegaan, allemaal onder het mom van ‘studentenwelzijn’. Ondertussen houdt de Landelijke Studentenvakbond een emotioneel pleidooi over de financiële zorgen onder hun achterban.
Iedereen weet dat belangenorganisaties niet gauw hun tevredenheid uiten, maar de naïviteit van clubs zoals de LSVb is ronduit schadelijk. De basisbeurs wordt komend studiejaar weer ingevoerd en de zelfverheerlijking druipt ervan af bij de activisten. Iedereen is trots dat ook GroenLinks en PvdA – weliswaar uit angst voor verlies aan stemmers – zijn bijgedraaid, maar niemand stelt zichzelf de vraag: zijn studenten hier nou mee geholpen? Het wordt tijd dat de LSVb net zo kritisch wordt naar zichzelf als naar overheidsbeleid.